O Hiszpanii

Hiszpania to duży i zróżnicowany kraj, w którym ludzie lubią spędzać wakacje, ale chcą też kupić drugi dom.

CasaLasDunas to Twój agent nieruchomości do sprzedaży na Costa Blanca, Costa Calida i Costa del Sol. Jednak wynajem jest również jednym z filarów naszej firmy. Na Costa Blanca jesteśmy już znani jako organizacja wynajmująca (z różnorodną ofertą willi do apartamentów 1-szej linii nad morzem) i teraz możemy z dumą ogłosić, że rozpoczęliśmy również wynajem zakwaterowania na Costa del Sol.

A potem mieszkasz w Hiszpanii… ale gdzie właściwie?

Może Hiszpanię poznałeś już z wakacji, może pociąga Cię jej kultura, a może klimat lub przyroda. Jeśli szukasz nieruchomości w Hiszpanii, z pewnością chcesz wiedzieć, w jakim kraju będziesz mieszkać. Uogólnienie Hiszpanii jest niemożliwe. Kraj jest tak duży, że kultura, przyroda, kuchnia i klimaty są zupełnie inne – i tak, nawet języki (oficjalnych jest 5)!

Wszyscy znamy hiszpańskie stereotypy; że Hiszpanie uwielbiają świętować przyjęcia, pić sangrię, drzemać po jedzeniu, że codziennie świeci słońce i że Hiszpanie nigdy nie są punktualni. Ale tak jak w przypadku wszystkich innych krajów, stereotypy i klisze mogą nam powiedzieć tylko tyle o kraju. Życie w Andaluzji jest właściwie nieporównywalne z życiem w kantabryjskiej górskiej wiosce. Atmosfera na kanaryjskiej wyspie EL Hierro nie ma nic wspólnego z tą panującą w Katalonii, a na południowym wschodzie Hiszpanii znajdziesz jedyną pustynię w Europie, podczas gdy na północnym zachodzie Hiszpanii znajdziesz bujne tereny zielone i niekończące się przelotne opady deszczu. Hiszpanie z Madrytu będą się z ciebie śmiać, gdy powiesz, że uczyłeś się hiszpańskiego w Andaluzji, a kiedy odwiedzisz malowniczą wioskę na Majorce i mówisz płynnie po hiszpańsku, nic nie zrozumiesz z miejscowego języka, bo mówią po katalońsku.

Regiony i miasta

Oprócz kontynentalnej części Hiszpanii, która znajduje się na Półwyspie Iberyjskim w południowo-zachodniej części Europy, istnieją dwa główne archipelagi hiszpańskie: Wyspy Kanaryjskie i Baleary. Ale także dwie hiszpańskie enklawy w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, należą do Hiszpanii. Kraj jest podzielony na 17 wspólnot autonomicznych (Communidades Autonomas), które są dalej podzielone na 52 prowincje. Prowincje te są podzielone na 8.124 gmin. Madryt jest stolicą Hiszpanii. każda prowincja ma również swoją stolicę, często nazwaną od nazwy prowincji. Madryt jest największym miastem z 3.165.541 mieszkańcami. Następnie Barcelona z 1 608 746, następnie Walencja (790 201), Sewilla (690 566), Saragossa (661 108) i Malaga (569 009). Miasta takie jak Murcia, Palma de Mallorca, Las Palmas en Bilbao uzupełniają listę dziesięciu największych miast w Hiszpanii. W 2017 roku Hiszpania liczyła 48 563 476 mieszkańców. Kraj jest stosunkowo słabo zaludniony, średnio 85,8 mieszkańca na kilometr kwadratowy. Interesujące może być również to, że Hiszpania jest demograficzną pustynią. Oznacza to, że na kilometr kwadratowy przypada mniej niż dziesięciu mieszkańców. Zwłaszcza w prowincjach Teruel, Cuenca, Évila, Segovia i Huesca jest to powód, dla którego jest bardzo cicho.

Natura

Najważniejsze rzeki w Hiszpanii to Tag, Duero, Ebro, Guadiana i Gwadalkiwir. Poza tym jest to jeden z krajów o największej liczbie gór w Europie. Obejmuje to Pireneje na północy - które faktycznie tworzą granicę między Hiszpanią a Francją - System Iberyjski, góry Kantabryjskie, System Centralny i System Betic na południu. Mulhacan w Sierra Nevada na południu Hiszpanii w prowincji Granda jest najwyższą górą kontynentalnej części Hiszpanii o wysokości 3.482 metrów, a następnie Pico Aneto w Pirenejach o wysokości 3.404 metrów. Najwyższy szczyt Hiszpanii znajduje się na wyspie Teneryfa i jest nim wulkan Pico Del Teide o wysokości 3.718 metrów. Hiszpania ma wiele mikroklimatów, częściowo ze względu na położenie nad Oceanem Atlantyckim na północnym zachodzie i południowym zachodzie oraz nad Morzem Śródziemnym wzdłuż wschodniego i południowego wybrzeża z płaskowyżem w środkowej części kraju – wokół Madrytu.

Państwo i języki.

Hiszpania jest monarchią konstytucyjną z królem Filipem VI jako głową państwa. Kraj jest od konstytucji z 1978 r. demokracją parlamentarną. Wcześniej była to dyktatura generała Fransisco Franco, który wygrał wojnę domową w latach 1936-1939 i przejął kontrolę nad krajem. Po jego śmierci 22 listopada 1975 roku zdecydowano się na płynne przejście do demokracji i ustanowienie Paktu Zapomnienia, aby nikt nie mógł zostać pociągnięty do odpowiedzialności za działania Franco podczas wojny domowej i następującej po niej dyktatury. Od wyborów z końca 2011 r. premierem Hiszpanii jest Mariano Rajoy Brey z prawicowo-konserwatywnej partii ludowej. Hiszpańska władza ustawodawcza składa się z dwóch izb, Kortezów Generalnych. przede wszystkim Senat, Izba Lordów z 259 miejscami i Izba Gmin, kongres de los diputados składa się z 350 przedstawicieli ludu. Hiszpania jest z 17 Wspólnotami Autonomicznymi najbardziej zdecentralizowanym krajem Europy. Regiony Katalonia, Kraj Basków i Galicja mają więcej praw i mają swój własny język urzędowy, odpowiednio kataloński (używany również w Walencji i na Balearach), baskijski i galicyjski. Obok hiszpańskiego czy kastylijskiego, język arański jest również językiem urzędowym. Mówi się tak w okolicach Vall d'Aran w katalońskich Pirenejach. Asturyjski i aragoński to dwa języki nieoficjalne.

frazesy

Jak już wspomniano, nie można uogólniać wszystkich Hiszpanów. Według badań Hiszpańskiego Instytutu Badań Społecznych (CIS) Andaluzyjczycy są głośni i leniwi, ale też gościnni. Baskowie byliby brutalni, sztywni, ale też szlachetni. Z kolei Walencjanie to przedsiębiorcy, gościnni i otwarci. Katalończycy byliby niezależni, skąpi, dumni, zamknięci i przedsiębiorczy, by wymienić tylko kilku. Cudzoziemcom często wydaje się, że Hiszpanie piją Sangrię na każdym tarasie, ale w mniej turystycznych miejscach lepiej zamówić „caña” (kufel piwa), „tinto de verano” (wino rozcieńczone wodą sodową), „clara” (piwo rozcieńczone wodą sodową) ) lub „agua de valencia” (koktajl z cava, soku pomarańczowego, wódki i cukru).

W Hiszpanii często słyszymy słowa „mañana” i „no te preocupes”. „Mañana” oznacza jutro. Ale to nie oznacza automatycznie naszego jutra – więc następny dzień „mañana” może być dowolnym dniem. „No te troski” oznacza „nie martw się”; i to wyjaśnienie pojawia się automatycznie, bez względu na przypadek. Innym hiszpańskim zjawiskiem jest „Siesta”, która wciąż jest pozostałością po hiszpańskich czasach chłopskich z długimi latami, kiedy to było zbyt gorąco, aby pracować między 14:00 a 17:00. Tradycja długiej przerwy obiadowej jest powszechna tylko w niektórych częściach Hiszpanii, jednak w związku z postępującym umiędzynarodowieniem gospodarki sjesta staje się coraz krótsza.

Hiszpanie też tak naprawdę nie jedzą śniadań; coś piją i jedzą coś słodkiego, na przykład ciastka. Około godziny 10.00 serwowane będzie śniadanie z kawą, tostami i grubym sosem ze świeżych pomidorów lub odrobiną oliwy z oliwek (Tosdadas). Ciepły lunch następuje o 14:30, ao 18:00 mały kęs „Merienda”. Kolacja zostanie podana około godziny 22:00. Jeśli planujesz osiedlić się w tym pełnym temperamentu i niezwykle wszechstronnym kraju, najpierw zapoznaj się z lokalną kulturą, w której będziesz mieszkać. Jedno można powiedzieć: Hiszpanie są bardzo gościnni i otwarci na obcokrajowców. Słowo po hiszpańsku może w magiczny sposób otworzyć drzwi. Qué lo rozczarowuje!